Το Πρώτο μέγιστο είναι η γεωοικονομική αξία του νησιού. Και επειδή εκτός από πάρα πολύ μεγάλη, είναι πάρα πολύ σπουδαία, μπορούμε να την πούμε παμμέγιστη. Γιατί δεν υπάρχει άλλο νησί ή πιο σωστά, άλλο νησιωτικό σύμπλεγμα, με 13, αν όχι 14 νησιά, στην Ανατολική Μεσόγειο, που να έχει τόσο σημαντικά γεωοικονομικά προσόντα. Λες και για αυτό το λόγο το Καστελόριζο ονομάστηκε “Μεγίστη”.
Μόνο που επί τόσες δεκαετίες, την αξία αυτή, το κράτος μετά των κρατικοπολιτικών ανθρώπων του, την αγνοούσε, όταν δεν την περιφρονούσε. Ένας μάλιστα εξ αυτών, εξήγγειλε από εκεί, τον καταστρεπτικό σχεδιασμό του, στο κάθε άλλο παρά σωτήριο έτος 2010, προσβάλλοντας βάναυσα το νησί και εν αγνοία των Καστελοριζιών, για το τι θα έλεγε.
Αν και μπορούσα να την κατηγοριοποιήσω, όμως δεν θα το κάνω. Ο λόγος για την όντως μέγιστη αντίθεση της προηγούμενης εικόνας. Από τη μια, ένα από τα ομορφότερα τοπία, και από την άλλη, η συσσωρευμένη ασχημία του μνημονίου, όπως και όσα μνημόνια ακολούθησαν, με την τόσο μεγάλη ύβρη προς την ιστορία.
Τέτοια ύβρη, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, αποτελεί και η μειωμένη πατριδογνωσία άλλων πολιτικών προσώπων, για το Αιγαίο και τη θαλάσσια Ελλάδα. Όπως, λόγου χάρη, το ότι “το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο”. Ας μην επεκταθώ στα του Βόρειου Αιγαίου. Απλά, καλά είναι οι κομματικοί οργανισμοί εκτός από τα Αγγλικά, να προωθήσουν την εκμάθηση της γεωγραφίας.
Το Δεύτερο μέγιστο είναι η Τουρκική απειλή: Το ότι η γειτονική χώρα ορέγεται μια νέα Ίμβρο στο Καστελόριζο, παραπέμπει στο τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια. Ας μη σπεύσουν λοιπόν ημεδαποί τινές να μας ψέξουν. Είτε είναι θιασώτες μιας Εθνικής Άμυνας-σεκιούριτι είτε είναι φιλοκεμαλιστές ή φιλοϊσλαμιστές. Μέντορες πρώην πρωθυπουργών άλλωστε στήριζαν τους φίλους του Ερντογάν, στην Αίγυπτο. Επιπλέον, μακριά από εμάς η χασολαγνεία. Πάντως όταν απέρριψαν το γραπτό μας, για το τι ορέγεται η Τουρκία, απαντώντας τους, χρησιμοποιήσαμε μια παράφραση από αρχαιοελληνική ρήση, λέγοντας: “μαυρίστε το μεν, διαβάστε το δε”. Τα ίδια απαντούμε και στην εκφρασθείσα απόρριψη από πρόσωπα με πλειοδοτούσα εθνικοφροσύνη.
Εφόσον δε εθνικό είναι το αληθές, οφείλει να είναι γνωστό. Η γνώση, του τι έχει στο μυαλό της η γειτονική χώρα, δεν αποτελεί κινδυνολογία αλλά την ευκαιρία να βρεθεί πιο εύκολα γιατρικό. Το γεωοικονομικό, πολιτικό και ηθικό σπαθί, ώστε να κόψει το γόρδιο δεσμό που από πολλών αιώνων, βρίσκεται στη Φρυγία. Τουτέστιν η ανάσχεση της Τουρκικής επιθετικότητας, έως την εύλογη στήριξη προς τους εκεί ιστορικούς λαούς που αγωνίζονται για Ελευθερία και Δημοκρατία.
Το Τρίτο μέγιστο είναι η προσδοκώμενη πολιτική: Ο λόγος για τη συμμόρφωση προς το δίκαιο της θάλασσας και το γιατρικό των δώδεκα ναυτικών μιλίων {βλ. PDF- Έκδοση Ε΄}. Και ας αφρίζει ο Μωαμεθίζων Ερντογάν. Φοβάται και για αυτό φωνασκεί κάθε τόσο, επαναλαμβάνοντας τα λόγια και τους υπολογισμούς υπαλλήλων του, γύρω από τις χιλιομετρικές αποστάσεις. Τα 2km από τα Μικρασιατικά παράλια και τα 580 km, από την Πελοπόννησο, με την επιλεκτική του όραση, να μην τον επιτρέπει να δει τη Ρόδο. Γι αυτό επιθυμεί η μέτρηση να γίνει από τη Λακωνία.
Ένα άλλο γιατρικό ακούει στο όνομα: “Ελλαδική ΑΟΖ”, ο καθορισμός της οποίας με την Κύπρο, και με ταυτόχρονη και πλήρη ανάκτηση κάθε περίπτωσης απώλειας επήρειας του Καστελόριζου, αν και έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού, σκόνταψε στη χρόνια ολιγωρία.
Η οποία λίγο θέλει να εξελιχθεί σε μέγιστη εθνική ντροπή, αν παραμείνει το γκριζάρισμα, από τον 28ο ως τον 32ο μεσημβρινό, μετά και τα πρόσφατα χαϊρια της συμφωνίας με την Αίγυπτο. Γιατί τόσο το “κείται μακράν”, όσο το “κείται εκτός”, και κυρίως το “μακράν εκτός”, μόνο από εξωελληνικά κέντρα, μπορούν να εκπορεύονται.
Γιατρικό επίσης θα ήταν το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής, ειδικά για το σύμπλεγμα των νησιών του Καστελόριζου, μετά του αναπτυξιακού. Όμως η πρόταση για τέτοια διακομματική επιτροπή, υποβλήθηκε μεν, προσέκρουσε δε, στους βαρήκοους της Πλατείας Συντάγματος.
Τέλος, τιμής ένεκεν προς το Καστελόριζο, διατυπώθηκε χθες η πρόταση να υπάρξει συνονόματο ερευνητικό σεισμογραφικό σκάφος, που να μπορεί να ερευνά νόμιμα στην Ανατολική Μεσόγειο. Και που οι εφοπλιστές της χώρας δεν θα δυσκολευτούν να το προμηθευτούν και να το δωρίσουν στο Ελληνικό κράτος. Μόνο που εάν το νέο αυτό “Καστελόριζο” δεν αποτελέσει αντικείμενο ενδιαφέροντος, ας όψεται η χρόνια διακομματική Αθηναϊκή τύφλωση.
Η οποία όταν αντιμετωπιστεί, και πλέον η Ελλάδα θα βλέπει την κυρά της Ρω μετά του τίτλου της, ως ονομασία προέλευσης, εμπνεόμενη από την ίδια, επίσης από την πολιτική γεωοικονομία, τη γεωοικονομική Δημοκρατία καθώς και την ανάγκη αποκατάστασης της ιστορίας, τότε αυτό που χρειάζεται να κάνει, είναι να αναγνωρίσει στο πρόσωπο της Μεγίστης, αυτό που είναι πράγματι: Η κυρά της Ανατολικής Μεσογείου.
*Γράφει ο Χρήστος Κηπουρός, Θράκη 18 Αυγούστου 2020,
