Ας δοθούν τα βραβεία και τα σκήπτρα σε εκείνους τους πατεράδες που τιμούν το ρόλο τους και το λόγο τους ,ύπαρξης και υπόστασης σε μια οικογένεια και στην Κοινωνία ολόκληρη.
Ας δοθούν εκείνα τα εύσημα και εκείνοι οι τίτλοι ανδρείας και μεγέθους τεραστίων διαστάσεων,ανθρώπινης,αντρικής,πατρικής διάθεσης,συνειδητούς και πάντα άξιας και ικανής θέσεως και ταυτίσεως του ρόλου τους και του αντρικού τους ταμπεραμέντου ,σχετικά με τη συμπεριφορά και τις στάσεις ζωής και ύπαρξής τους .
Ας κλείνουμε το γόνυ,σε εκείνα τα άτομα,τους άντρες εκείνους,που θέλουν και διεκδικούν επάξια και τίτλο και συναίσθημα,χωρίς να φέρονται και να συμπεριφέρονται ,απαξιωτικά και άνανδρα,σε κάθε γυναικεία μορφή και υπόσταση.
Ας δώσουμε τίτλους τιμής,αξίες και ιδανικά τέτοια,ευανάγνωστα και πρόθυμα σε κατάταξη και σε εκτίμηση,ώστε να γίνουν εκείνοι τα δείγματα και τα παραδείγματα ,άλλων ,που ίσως κωλυσιεργούν και δεν ταυτίζονται άμεσα είτε έμμεσα με το ρόλο που θα πρεπε να συνυπάρξουν ως ένα σώμα μια ψυχή,παρά τελούν,εκτελούν και διατελούν ,εγκληματίες σωμάτων και δη ψυχών αυτών.
Ας κατακτήσουνε τους τίτλους και τα βραβεία ,τα εύσημα και τα επίδοξα ,όλοι εκείνοι ,που δρομολογούν και πλαισιώνουν εκείνα τα κεκτημένα και υπαρκτά όρια και περιθώρια μιας σχέσης αμοιβαίας και ποτέ μονόπλευρης ,παρά στέκονται και αντιστέκονται σε εκείνα τα θέλγητρα ,τα τέρατα και τα σημεία,που τους ανακαλούν στις μνήμες τους,το γιατί ,το λόγο και την αιτία ,που θέλησαν να υπάρξουν ,γεννήτορες και αυτούσιοι σε ένα θαύμα ,σε μια ύπαρξη,στη γέννηση ενός ανθρώπου,του δικού τους μεριδίου,σάρκας και ψυχής,αίματος και αμοιβαίας συνεύρεσης ,νου ,κορμιού και καρδιάς .
Με όλα αυτά και με άλλα περισσότερα,μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε και να θέσουμε υπόψιν μας ,να εκθέσουμε και να στήσουμε εκείνους τους ανδριάντες και εκείνα τα βάθρα ,αλλά ίσως κάποια στιγμή,αυτοί μόνοι τους να πέσουν από κει και να μην είναι σε θέση να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους και να καταφέρουν να ορθοποδήσουν και πάλι ,γερά και δυνατά, ανάμεσα σε όλους και κυρίως ,στην οικογένειά τους .
Πατέρας,γονιός ο άνθρωπος,που μας φέρνει στον κόσμο,χωρίς να μας ρωτήσει,χωρίς να δει τι θέλουμε,αν το θέλουμε και κυρίως ,αν ανταποκρίνεται στα δικά μας μετέπειτα μέτρα και σταθμά ,στις δικές μας επιλεκτικές διαθέσεις ίσως και προθέσεις αλλαγής του ,ακόμα και ματαίωσής του.
Κι αν καμιά φορά το δείτε να είναι κουρασμένος,θα ναι γιατί αποφάσισε να ξαποστάσεις τις έννοιες του και αδιαμαρτύρητα να θέσει την ψυχή του,στους τύπους των ίλων των δικών του προδιαγραφών και ποτέ τετελεσμένων γεγονότων.
*γράφει η Άννα Ζανιδάκη
