* από την Κωνσταντίνα Βασιλειάδου
Κωνσταντίνα Βασιλειάδου: Καλησπέρα κύριε Δουκάκο, ευχαριστούμε για την παραχώρηση της συνέντευξης, θα θέλαμε πρωτίστως να μας πείτε εάν είναι αλήθεια ότι εμπνευστήκατε το βιβλίο “ΑΙΧΜΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ” από μία πεταλούδα για να γράψετε αυτό το αστυνομικό θρίλερ;
Εμμανουήλ Δουκάκος: Καλησπέρα κ. Βασιλειάδου. Πράγματι, η απελευθέρωση της πεταλούδας από έναν ιστό, που μου έφερε όλη την έμπνευση, πιστεύω ότι παρομοιάζει τα δεσμά που έχει η χώρα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, προσπαθώντας ο ένας και ο άλλος να απεγκλωβίσει αυτή τη ώρα από την οικονομική κρίση, παράλληλα όμως να σταθεί εντός της οικογένειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό ήταν το δυσκολότερο εγχείρημα και έτσι μου γεννήθηκε αυτή η ιδέα με τον παραλληλισμό της πεταλούδας. Εγώ που την έσωσα είμαι ο ήρωας της χώρας, ο Αλέξανδρος Δουμπιώτης, κατά μία έννοια.
Κ.Β: Ο οποίος είναι ο έμπιστος άνθρωπος του Πρωθυπουργού;
Ε.Δ: Είναι ο έμπιστος του Πρωθυπουργού και Πρόεδρος του Κόμματος, είναι υπουργός Εξωτερικών και μαζί με τον γιο του Πρωθυπουργού, ο οποίος είναι και υπουργός Οικονομικών συναποφασίζουν ότι δεν πάει άλλο, πρέπει να αλλάξουν γραμμή και να κάνουν πιο ευνοϊκούς τους όρους προς τη χώρα σε σχέση με τον κόσμο για να έρθει μία ανατροπή πραγμάτων στο μυθιστόρημα.
Από εκεί ξετυλίγεται το κουβάρι, πως θα το κάνουν, ποιοί το θέλουν, ποιοί είναι οι εξωτερικοί εχθροί, τα παιχνίδια συνομωσίας σε παγκόσμιο επίπεδο τα οποία επηρρεάζουν όλες τις πολιτικές αποφάσεις, τα ρίσκα που θα πάρουν, η βοήθεια που προσφέρει ο ένας στον άλλον, και όλα αυτά μέσα σε μία συνεχόμενη ανατροπή και παράλληλα … κάτι που δεν ανέφερα στην παρουσίαση, αυτοί οι άνθρωποι συνδέονται με ένα γεγονός που έγινε πριν από αρκετά χρόνια.
Κ.Β: Σχετικά με το επόμενο μυθιστόρημά σας που βρίσκεται στο στάδιο της συγγραφής, θα είναι στο ίδιο ύφος;
Ε.Δ: Και εκείνο είναι αστυνομικό θρίλερ, το ποίο βρίσκεται σαν τοποθεσία στο Λονδίνο καθαρά. Πρόκειται για έναν ψυχίατρο που του ανήκει μία ψυχιατρική κλινική μαζί με έναν μεγάλο συνεταίρο του. Ο ίδιος δολοφονείται από την αρχή, και αρχίζουν να ψάχνουν όλοι ποιος είναι ο δολοφόνος, όλοι είναι ύποπτοι και προσπαθούν να βρουν κάποιο άλλοθι και όσο προχωράμε, κάποια στιγμή καταλήγουμε ποιος είναι ο ένοχος, αλλά το τέλος έιναι τόσο ανατρεπτικό που ότι και να έχει διαβάσει ο αναγνώστης, το τέλος έρχεται και τα γκρεμίζει όλα ισοπεδωτικά και σε αφήνει κυριολεκτικά “με ανοικτό το στόμα”.
Οι χαρακτήρες είναι πολλοί, υπάρχουν ασθενείς με διπλή προσωπικότητα, ένας πρώην αρραβωνιαστικός, ένας νυν αρραβωνιαστικός, η κόρη του ψυχιάτρο. Το κεντρικό γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει ένας κεντρικός ήρωας, πρωταγωνιστές είναι σχεδόν όλοι, κάτι που σπανίζει. Επίσης, δεν υπάρχει συγκεκριμένο είδος αφήγησης, σε αντίθεσης με το “Αιχμές στο Σκοτάδι” που είχαμε τον παντογνώστη αφηγητή, ο οποίος είναι πανταχού παρών και γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια τί γνωρίζει ο κάθε ήρωας. Στο δεύτερο βιβλίο δεν ισχύει κάτι τέτοιο, υπάρχει και αυτή η αφήγηση με δύο χαρακτήρες και είναι αρκετά πιο πολύπλοκο.
Κ.Β: Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την λογοτεχνία;
Ε.Δ: Η αλήθεια είναι ότι το είχα στο μυαλό μου το βιβλίο αλλά δεν είχα τον χρόνο να το γράψω. Η μία δυσκολία που είχα ήταν μέσα στους πρώτους έξι μήνες, όταν είχα φτάσει σχεδόν στη μέση, που ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, οπότε είπα πως εάν πάμε προς τη Ρωσία, θα υπάρχει πρόβλημα και δεν θα αγκαλιαστεί το βιβλίο από τον κόσμο.
Μετά είχα φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο το οποίο κάθε φορά που έφτανα σε μία πόρτα υπήρχαν και άλλες δύο τρεις πίσω, αλλά έπρεπε να καταλήξω σε ένα σημείο. >Αυτό ήταν το δύσκολο σημείο της υπόθεσης, οπότε έκανα μία παύση για περίπου τρεις μήνες, και μετά συνέχισα οπότε και υπήρχε στο μυαλό μου όλη η δομή.
Τα βλέπω όλα διαδοχικά, σαν ταινία, απλά μου μένει ο χρόνος που θα το αποδώσω.
Κ.Β: Ένας αναγνώστης που αγαπάει τα πολιτικά ή αστυνομικά θρίλερ, για ποιο λόγο πρέπει να προτιμήσει να διαβάσει αυτό το βιβλίο σε σχέση με την μεγάλη ποικιλία που κυκλοφορεί.
Ε.Δ: Το παρασκήνιο είναι η πολιτική, πιστεύω όμως ότι μπορούν οι αναγνώστες να ταυτιστούν με τους ήρωες, όπως και με τον κεντρικό ήρωα, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος που δεν προσπερνάει το λάθος, το κακό κι προσπαθεί να το διορθώσει. Βέβαια, στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε αυτό είναι δύσκολο και αυτός συγκαταλέγεται στην μειοψηφία, παρ΄αυτά όμως αυτός το επιδιώκει προσπαθώντας για το κοινό καλό χωρίς να έχει στην ουσία από ένα σημείο και έπειτα προσωπικό συμφέρον.
Επίσης ο βιβλίο σε βάζει σε μία σκέψη “έξω από το κουτί”, στην οποία βλέπεις ότι υπάρχει μία συμφωνία η οποία στην πορεία δεν θα τηρηθεί γιατί κρύβεται κάτι άλλο, ένα μεγαλύτερο συμφέρον από πίσω.
Κ.Β: Δηλάδή αυτοί που κινούν τα νήματα είναι στην ουσία οι άγραφοι νόμοι.
Ε.Δ: Ναι, και το ζήτημα είναι ότι ο κεντρικός ήρωας έχει επίγνωση ότι αυτό το εγχείρημα είναι δύσκολο. Ο ήρωας έχει δημιουργηθεί έτσι ώστε να μην υπάρχει κάποιο ευάλωτο σημείο, δηλαδή δεν έχει παιδιά, οπότε είναι μόνο ο εαυτός του. Υπάρχει ένα μυστικό το οποίο το κρατάει με την Μυστική Αδελφότητα, παρ ολα αυτά δεν τον πτοεί, δεν τον λυγίζει και καταφέρνει να το ξεπεράσει.
Κ.Β: Υπάρχει οικογενειοκρατία στην πολιτική σκηνή, πώς επηρεάζει την ροή του βιβλίου;
Ε.Δ: Ναι υπάρχει οικογενειοκρατία, υπάρχει πατέρας και γιος στην εξουσία, ωστόσο βλέπουμε στην εξέλιξη ότι ο πατέρας εμπιστεύεται περισσότερο τον συνεργάτη του και λιγότερο το γιο του και αυτό είναι το αντιφατικό και το οξύμωρο με το πως συνδέονται αυτοί οι τρεις άνθρωποι.
Κ.Β: Μας είπατε ότι το όνομα Αλέξανδρος είναι από το όνομα του γιου σας.
Ε.Δ: Ναι, είναι ο παιδικός μου ήρωας, ο παιδικός μου χαρακτήρας. Επίσης ο κεντρικός ήρωας, όπως και ο αφηγητής έχει χαρακτηριστικά από μένα, για παράδειγμα έχει φωτοφοβία, όπως και στο νέο μου βιβλίο έχω περάσει σε χαρακτήρες κάτι που κάνω εγώ, για παράδειγμα όταν σκέφτομαι χαϊδεύω το πρόσωπό μου. Εκτός από αυτά, δεν υπάρχει κάποιος αληθινός χαρακτήρας.
Κ.Β: Σχετικά με την επαγγελματική διαδρομή σας, υπάρχουν στοιχεία που έχουν εμπλουτίσει στοιχεία στην συγγραφή του βιβλίου σας;
Ε.Δ: Υπάρχουν κάποιες γνώσεις που έχω περάσει μέσα, υπάρχει επίσης και ένα μεγάλο κομμάτι έρευνας.
Κ.Β: Η σχέση σας με τις Τέχνες είναι διαχρονική;
Ε.Δ: Υπάρχει συνεχής σχέση με την τέχνη, παλαιότερα είχα ασχοληθεί και ασχολούμαι με την μουσική, αυτή τη στιγμή με την συγγραφή, προσπαθώ να κρατώ πάντα μία δημιουργικότητα.
Κ.Β: Κλείνοντας, τι είναι αυτό που σας κάνει να εκφράζεστε με την συγγραφή;
Ε.Δ: Γράφοντας ξεφεύγεις από την πραγματικότητα που ζεις εκείνη την ώρα και μπαίνει σε κόσμους που έχεις πλάσει εσύ ο ίδιος. Είναι σαν να ζεις ένα όνειρο, το οπίο δημιουργεί εσύ, το χτίζεις. Αυτή είναι η χαρά της δημιουργίας και το σημαντικότερο είναι ότι αυτό το μοιράζεσαι με τον κόσμο. Και έχεις μία αλληλεπίδραση με τον κόσμο, μοιράζεσαι τη σκέψη σου και το όνειρό σου ουσιαστικά.
Κ.Β: Σας ευχαριστούμε πολύ που επισκεφθήκατε την πόλη της Ξάνθης για την παρουσίαση του βιβλίου και ευχόμαστε καλοτάξιδο το νέο σας βιβλίο.
Ε.Δ: Χάρηκα πολύ και ευχαριστώ πολύ τον Akritasnews.com για την κάλυψη της παρουσίασης, να ‘στε και εσείς καλά.
