ΤΟ ΝΕΟ ΕΝΙΑΙΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΓΕΩΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΟΓΜΑ: ΘΡΑΚΗ, ΑΙΓΑΙΟ, ΚΡΗΤΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, ΚΥΠΡΟΣ
Αφιερώνεται στην ένστολη Ελλάδα, μετά του στόλου της
Αν η εξαγγελία εκ μέρους της Κυβέρνησης για την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο είναι κάτι, αυτό δεν είναι άλλο από την έκφραση της παλιάς εθνικοφροσύνης. Και αυτό γιατί έχει καταγραφεί και η νέα της εκδοχή, από περισσότερους τους ενός, αντιπολιτευόμενους χώρους. Οι οποίοι επίσης κυβέρνησαν στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν της τελευταίας εικοσιπενταετίας.
Η παλιά λοιπόν όσο και η νέα εθνικοφροσύνη, αν σημαίνουν κάτι, αυτό είναι κάθε τι άλλο, εκτός από τον πατριωτισμό. Ή αν έστω συνιστούν τέτοιον, τότε θα πρόκειται για έναν πατριωτισμό στα μετόπισθεν. Αυτό ακριβώς είναι η επέκταση των 12 μιλίων στο Ιόνιο. Επί τέλους, άλλο Παξοί, άλλο Καστελόριζο.
Αποτελεί δε έκφραση μεγάλης πολιτικής φτώχειας το να λέγεται ότι τέτοιες κινήσεις στριμώχνουν την Τουρκία. Αντίθετα είναι βέβαιοι οι Τουρκικοί διθύραμβοι, έστω και αν μείνουν στα γειτονικά εσώψυχα, και δεν εξωτερικευτούν. Το ότι δηλαδή οι Έλληνες δεν “κουτάνε”, ενώ η χώρα θα όφειλε να βρει τις φόρμουλες εκείνες που θα χειρίζονταν, αν δεν ακύρωναν τα “casus belli”, και αυτό, παρά τις όποιες εκρήξεις και διαρκείς απειλές.
Αν δε θυμηθούμε την ανεκδιήγητη εκείνη κίνηση των Τσίπρα-Κοτζιά, με τη μελετώμενη επέκταση στα 12 μίλια για τα νησιά πάλι του Ιονίου, τότε θα δούμε ότι θα προσέφερε και πάλι πλείστους πόντους, στην Τουρκική επιχειρηματολογία. Ό,τι κάνει σήμερα και η Κυβερνητική εξαγγελία.
Τύχη αγαθή λοιπόν που έμεινε τότε στη μέση το εγχείρημα και δεν ολοκληρώθηκε. Ατυχία αγαθή σήμερα που επανέρχεται. Γιατί οι όποιες περί των 12 μιλίων στο Αιγαίο, φευγαλέες Κυβερνητικές αναφορές, δεν πρόκειται να πείσουν κανένα. Όσο για το μεγάλωμα της Ελλάδας, αυτό αφορά το μεγάλωμα της αυταπάτης για όσους το λένε, και του εφησυχασμού, αν όχι της εξαπάτησης, σε όσους το ακούνε.
Η ερμηνεία αυτή θεωρούμε ότι αποτελεί γνήσια πατριωτική και πολιτική παιδεία με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία μιας ολιστικής πολιτικής γεωοικονομίας.
Πάντως υπάρχει και ένα καλό. Αν η επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο στα 12 μίλια είναι κάτι, όπως αν είναι κάτι και η συμφωνία με την Αίγυπτο, τότε αυτά τα δυο κάτι, δεν θα μας αφήσουν να πεθάνουμε για το Καστελόριζο. Αυτή είναι η απάντηση για το εάν αξίζει να πεθάνει κανείς για το Καστελόριζο.
Όσοι όμως πιστεύουμε ειλικρινά ότι αξίζει να πεθάνουμε για αυτό, έχουμε καθήκον να προτείνουμε αλλά και να αγωνιστούμε για συγκεκριμένα πράγματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Κάποια από τα οποία μπορούν να είναι τα εξής: H αναπομπή της συμφωνίας με την Αίγυπτο και η συμπλήρωσή της, ώστε να περιληφθεί και το Καστελόριζο. Επίσης η προμήθεια ενός ερευνητικού σκάφους και γεωτρύπανου για τις έρευνες των υδρογονανθράκων στην περιοχή. Τέλος, το πιο σπουδαίο. Η επέκταση των 12 μιλίων {βλ. PDF – 12 Μίλια} στις πέντε Ελληνίδες νήσους, στην Κρήτη, την Κάσο ,την Κάρπαθο και τη Ρόδο καθώς και στο Καστελόριζο, με τον, ίδιου πλάτους, φράχτη του θαλάσσιου Έβρου να εκτείνεται από τη νήσο Στρογγύλη έως την Παλαιόχωρα Χανίων αλλά και εκείθεν έως το Ταίναρο. Όλα δε τα παραπάνω πρόκειται να συμπληρώσουν το γεωοικονομικό παζλ του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και αν η Τουρκία συνεχίζει τις κλιμακώσεις, η Ελλάδα να δηλώσει ότι η εθνική της άμυνα της επιβάλλει να προβεί στην επέκταση των 12 μιλίων καθ άπασα την Ελλαδική και νησιωτική Επικράτεια, ασκώντας άλλωστε αναφαίρετο δικαίωμα, σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας.
Αν απομένει κάτι, εξ ίσου σημαντικό με την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με την Κύπρο, που έπρεπε να έχει γίνει από ετών και να ολοκληρώσει το παζλ που λέγαμε, αυτό δεν είναι άλλο από τον δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, διερχόμενο φράχτη του θαλάσσιου Έβρου, πλάτους και πάλι 12 μιλίων. Με μόνη εκκρεμότητα την μεταξύ νησιών και Μικρασιατικών παραλίων ζώνη, όπου η λογική δείχνει τη μέση γραμμή.
Ένας φράχτης σιδερένιος και αμυντικός, από τις Καστανιές της Ορεστιάδας μέχρι το Δέλτα του Έβρου και από το Θρακικό Πέλαγος, με δώδεκα μίλια πλάτος, να συνεχίζει ο ομώνυμος θαλάσσιος φράχτης ως τα Δωδεκάνησα και τη νήσο Στρογγύλη στο Καστελόριζο. Εκείθεν ως την Παλαιόχωρα Χανίων και ως το ακρωτήριο Ταίναρο. Αν δε προστεθούν οι θαλάσσιες επίσης ζώνες μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου, τότε θα συναντήσει κανείς μιαν εξελιγμένη μορφή του γνωστού ενιαίου αμυντικού δόγματος: “Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος”, που όμως ποτέ δεν εφαρμόστηκε αλλά και που μπορεί να μετεξελιχθεί σε ένα νέο ενιαίο, αμυντικό, γεωοικονομικό δόγμα: “Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη, Ανατολική Μεσόγειος, Κύπρος”.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εικόνα Α΄, Χάρτης Ανατολικής Μεσογείου, πηγή: http://ivan-2-google.blogspot.com/
Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}
{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος, Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998},
