Χωρίς ψωμί κινδυνεύουν να μείνουν χωριά του Τριγώνου Ορεστιάδας – Βρέθηκε προσωρινή λύση

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να βοηθήσουμε με απλό τρόπο την “άγονη γραμμή” στην εσχατιά της Ελλάδος; Αυτούς που φύλαξαν και εξακολουθούν να φυλάττουν Θερμοπύλες στα ερημωμένα χωριά που βρίσκονται στα σύνορα του βόρειου Έβρου;

Ίσως επιδοτώντας τις αξιέπαινες πράξεις που στην προκειμένη περίπτωση αφορούν τους αρτοποιούς που προμηθεύουν με το πιο πολύτιμο αγαθό τους γέροντες των χωριών στο Τρίγωνο Ορεστιάδας.

Χωρίς ψωμί κόντεψε να μείνει μερίδα ηλικιωμένων ανθρώπων επειδή η μοίρα τους τοποθέτησε να ζουν σε μια περιοχή που καθημερινά ερημώνει.

Ο λόγος για τους λιγοστούς κατοίκους του χωριού Δίλοφος Τριγώνου που για μερικές μέρες έμειναν χωρίς ψωμί, επειδή ο αρτοποιός που περνούσε και μοίραζε τον «επιούσιον», σταμάτησε να το κάνει. Έτσι πολλοί έμαθαν μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι οι κάτοικοι του συγκεκριμένου χωριού αντιμετώπιζαν τέτοιο ζήτημα.

Η έλλειψη όμως δεν κράτησε πολύ αφού μία νέα αρτοποιός από τα Δίκαια, ευαισθητοποιήθηκε από το θέμα και αποφάσισε να εντάξει το χωριό στο καθημερινό της δρομολόγιο.

Εντούτοις, το φαινόμενο αυτό αργά η γρήγορα θα απασχολήσει ξανά αυτό ή και άλλα χωριά του Τριγώνου, αφού δυστυχώς ο πληθυσμός στα περισσότερα εκ των 17 που το απαρτίζουν μειώνεται δραματικά.

«Αλλιώς είχα ξεκινήσει πριν από 15 χρόνια τόνισε και αλλιώς συνεχίζω σήμερα». Καθημερινά η κυρία Σμαράγδα κάνει ένα δρομολόγιο εξήντα χιλιομέτρων για να επισκεφθεί και τα 17 χωριά και να μοιράσει το φρέσκο ψωμί στους κατοίκους στην πόρτα τους.

Διανύουμε χιλιόμετρα για να πάμε σε χωριά, όπως ο Κριός με 15 κατοίκους για 3 με 4 ψωμάκια. Συμφωνεί πως είναι άδικο να μην πάρουν το ψωμί τους οι ανήμποροι, συνήθως κάτοικοι, αλλά από την άλλη σ’ ένα επιχειρηματία αυτό είναι ασύμφορο.

«Γενικά είναι ασύμφορο θα μας πει και μεγάλη ταλαιπωρία, όταν όλη τη μέρα προσπαθείς κάνοντας ένα μεγάλο δρομολόγιο να πουλήσεις όλο κι όλο 50 κιλά ψωμί. Νομίζω πως θα έπρεπε η πολιτεία να βρει τρόπο να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς».

Προς το παρόν παραμένει στην απόφαση της μην γνωρίζοντας πόσο θα αντέξει, αλλά είναι ικανοποιημένη παρά την ταλαιπωρία της που αγωνίζεται να επιβιώσει, μοιράζοντας ψωμί σε έναν τόπο με λιγοστά παιδιά και πολλούς ξεχασμένους ηλικιωμένους.