Η Παναγιώτα Παπαγεωργίου Μέρτσαντ (Pana Merchant) από τον Δυτικό Καναδά, δεν είναι μόνον η μία από τους δύο μόνους ομογενείς Γερουσιαστές που διαθέτει η παροικία μας στο κοινοβούλιο του Καναδά. Είναι και η πρώτη γυναίκα ομογενής που εισήλθε, το 2003, στην Καναδική Γερουσία. Μαχητής, με εκφρασμένες θέσεις και απόψεις για τα εθνικά μας θέματα, αλλά και υπέρμαχος των δικαιωμάτων της ομογένειας, είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης (Πα.Δ.Ε.Ε.).
Την συναντήσαμε στην Αθήνα κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ της Πα.Δ.Ε.Ε. Τη ρωτήσαμε πως αισθάνεται σαν πολιτικός με δύο “ταυτότητες”, την ελληνική και την Καναδέζικη.
Παπαγεωργίου: Εμείς εκεί έχουμε ένα πόδι στην Ελλάδα και ένα στον Καναδά! Μας αρέσει πολύ να έχουμε και μεις το δικαίωμα να μπορούμε να εκλεγόμαστε στη Βουλή και να βοηθάμε όχι μόνο τους Καναδέζους, αλλά και τους συμπατριώτες, Έλληνες!
ΡΗΡ: Έχετε πολλούς ελληνικής καταγωγής ψηφοφόρους;
Παπαγεωργίου: Εγώ είμαι από μία Πολιτεία που έχουμε λίγους Έλληνες. Αλλά ξέρω και Έλληνες που ζουν σε άλλα μέρη, και στον Δυτικό Καναδά, γιατί είμαστε όλοι μαζί, δύο Γερουσιαστές ελληνικής καταγωγής. Εγώ και ένας συνάδελφός μου από το Μόντρεαλ, ο Λεωνίδας Χουσάκος. Γι αυτό όσο μπορούμε εξυπηρετούμε και μεις τους δικούς μας. Έχουμε τους δικούς μας τους Καναδούς, αλλά και τους συμπατριώτες τους Έλληνες.
Όταν μιλάει για τους συμπατριώτες δεν κρύβει τη χαρά της “είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που μπορούμε και τους βοηθούμε”, λέει και στα χείλη της ζωγραφίζεται ένα πελώριο χαμόγελο…
ΡΗΡ: Η Ομογένεια στον Καναδά, πώς ζει; Αντιμετωπίζει προβλήματα;
Παπαγεωργίου: Όχι. Δεν αντιμετωπίζει προβλήματα. Στον Καναδά έχουμε πολύ κόσμο από διάφορα μέρη. Είμαστε μία πολυπολιτισμική χώρα. Όλοι δουλεύουν μαζί, γιατί πρώτα απ΄όλα είμαστε Καναδοί πολίτες. Δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα η ομογένεια στον Καναδά.
Περάσαμε τη φιλική συζήτηση σε πιο …πεζά πράγματα. Ρωτήσαμε αν η ίδια στηρίζει την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα και τι κάνει γι αυτό και βγάλαμε …λαγό!
Παπαγεωργίου: Βεβαίως στηρίζω το ελληνικό αίτημα. Είναι πέρα για πέρα δίκαιο. Μόλις πρωτάρχισα στην γερουσία, το 2003, η πρώτη ομιλία που έβγαλα ήτανε για την Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα! Προσπαθούσαμε τότε να φέρουμε τα Μάρμαρα στην Ελλάδα για το 2004 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
ΡΗΡ: Είχατε επιτυχία;
Παπαγεωργίου: Βεβαίως! Στη Γερουσία ψήφισαν ΟΛΟΙ για την επιστροφή των Γλυπτών στην πατρίδα τους! Αλλά, δυστυχώς, ακόμη δεν έχουν έλθει… Αυτό μας λυπεί πολύ, γιατί πιστεύαμε ότι έπρεπε και άλλες χώρες να μνας υποστηρίξουν στο αίτημά μας. Ο Καναδάς, πάντως, είχε ψηφίσει να επιστρέψουν τα Μάρμαρα στην Ελλάδα…
Πριν προλάβουμε να ρωτήσουμε, απάντησε στην ερώτηση που δεν της κάναμε σαν να απολογείτο: Όχι, τώρα δεν τα μιλάμε τόσο πολύ τα Μάρμαρα…
ΡΗΡ: Μιλάτε, όμως, για τη “Μακεδονία”; Το πρόσωπό της έλαμψε πάλι:
Παπαγεωργίου: Ναι, μιλάμε για τη Μακεδονία. Μάλιστα εγώ έκανα πάλι μία ομιλία στη γερουσία για το θέμα αυτό. Εμείς οι Έλληνες δεν θέλαμε και δεν θέλουμε να αλλάξουν το όνομα από το ΦΥΡΟΜ. Η Μακεδονία είναι Ελληνική. Δυστυχώς, όμως, το Κράτος του Καναδά δεν ξέρω γιατί, έσπευσε να τους αναγνωρίσει ως “Μακεδονία”. Εδώ που τα λέμε, έχουν κι αυτοί, φαίνεται, τους δικούς τους βουλευτές που πιέζουν… Θα κάνουν και μεγαλύτερη περιποίηση φαίνεται στην κυβέρνηση, αλλά και μεις δεν τους το χαρίζουμε, συνεχίζουμε αν και νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ γιατί μέχρι τώρα δεν έχουμε επιτύχει…
ΡΗΡ: Μα τότε τι πρέπει να κάνουν οι δικοί μας;
Παπαγεωργίου: Μιλώ για μένα. Δεν ξέρω, άλλες χώρες δεν έχουν αλλάξει το ΦΥΡΟΜ. Δεν ξέρω γιατί το έκανε ο Καναδάς…
Τι να εξηγήσεις; Τη στάση ορισμένων ελληνικών Κυβερνήσεων; Τις δήθεν περί αυτοπροσδιορισμού θεωρίες ορισμένων; Ας το πάρει το ποτάμι…
ΡΗΡ: Οι ελληνικές Κυβερνήσεις δεν σας βοήθησαν όσο έπρεπε για να στηριχτείτε και σεις στον αγώνα σας, ήταν το επιεικέστερο που σκέφθηκα και αντέτεινα.
Παπαγεωργίου: ναι, αλλά εμένα ο πατέρας μου πολέμησε εκεί! Έφυγε από την Πελοπόννησο και έφτασε μέχρι τα Σκόπια!
Ευχαριστήσαμε την Γερουσιαστή Κυρία Παναγιώτα Παπαγεωργίου Μέρτσαντ και της ευχηθήκαμε καλή συνέχεια στους Αγώνες.
“Χαμένοι αγώνες είναι μόνον αυτοί που δεν δίνεις…”
* γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας από το panhellenicpost.com
Discussion about this post