Τι να μου πει εμένα νε
Η Κόλαση που λένε
Αφού τη ζω ζωντανή
Τα μάτια μου και κλαίνε.
Εσείς είστε μάθετε
Διάολοι στις ζωές μας
Εσέίς μας καταντήσατε
Επέστες στις ψυχές μας.
Ζητιάνοι ζουν και θάβονται
Τα όνειρα τα τόσα
Γιατί δεν έχετε καρδιά
Νου μα μόνο γλώσαα.
Μακάρι να σας την έκοβαν
Μη λάχει και ακούμε
Λόγια του αέρα πάντοτε
Κι έτσι αποδημούμε.
Εις Κύριον ολοταχώΣ
θέλετε κι έχετε βλέψει
Διακαώς αιτήματα
Και έχετε προβλέψει.
Ανθρωποι να χάνονται
Καρδιές που να πετρώνουν
Αφού αλήθειες χάνονται
Μάρμαρα εδραιώνουν.
Μές στα κορμιά συστέγαση
Κάνει πια μόνο ένα
Εγωισμός εκδίκηση
Τάχα για τον καθένα.
Διαβόλοι γίνατε για μας
Κολαστήρια οι ζωές μας
Εκεί μόνο κατοικούν
Συνεχείς οι προσευχές μας.
Της ξενιτειάς όποιος δεν πιει
Ποτήρι που ν φαρμάκι
Δηλητήριο τάσσεται
Εκεί που χει μεράκι.
Φεύγουνε τα νιάτα μας
Αχρηστοι τα κοιτάτε
Δώστε μαχαίρι να κρατώ
Να σκίσω ότι ζητάτε.
Χαρτιά που δε φροντίζετε
Να παίρνοιυν για σπουδές τους
Παρά ματώνουν οι καρδιές
Γεμίζουμε με ευχές τους .
Κράτος θα πει ρε πρόνοια
Κράτος θα πει αγάπη
Κι όχι να καίτε εύκολα
Ονειρά τους σε απάτη.
Απ τα αποκαίδια όμως αυτά
Πάλι ξαναγεννιέται
Παλμός και αναγέννηση
Ιθάκη κατακτιέται .ΤΣΑΚΑΛΑΚΙ,
* από την Άννα Ζανιδάκη
Discussion about this post